استنابه چیست و در چه زمینه‌هایی به کار می‌رود؟
استنابه یک عمل حقوقی است که بموجب آن یک شخص (اعم از حقیقی یا حقوقی) شخص دیگری را نائب خود قرار می دهد. استنابه در حقوق مدنی به معنی انتقال حقوق و وظایف از یک شخص به شخص دیگری است. در فقه نظامی، استنابه به کسی گفته می‌شود که بر او جهاد واجب عینی نیست و از طرف خود و با هزینه شخصی، نایب بگیرد و به جنگ بفرستد. استنابه در زمینه‌های مختلفی مانند حقوق مدنی، حقوق تجارت، حقوق بین‌الملل و فقه نظامی به کار می‌رود. به عنوان مثال، در حقوق تجارت، استنابه به معنی انتقال حقوق و وظایف از یک شخص به شخص دیگری است که در قراردادهای تجاری به کار می‌رود. در حقوق بین‌الملل، استنابه به معنی انتقال حقوق و وظایف یک کشور به کشور دیگر است. در کل، استنابه به معنی انتقال حقوق و وظایف از یک شخص به شخص دیگری است که در زمینه‌های مختلفی از جمله حقوق مدنی، حقوق تجارت، حقوق بین‌الملل و فقه نظامی به کار می‌رود.
تفاوت استنابه با وکالت چیست؟
استنابه و وکالت هر دو مفهومی در حوزه حقوقی هستند، اما تفاوت‌هایی دارند. وکالت به معنای نیابت نمودن یا طلب نیابت نمودن در تصرف است و به عقدی اشاره دارد که یک شخص (وکیل) برای نمایندگی از طرف شخص دیگری (موکل) انجام می‌دهد. در واقع، وکیل به عنوان نماینده موکل در امور حقوقی عمل می‌کند. از طرفی، استنابه به معنای عمل حقوقی است که بموجب آن یک شخص (اعم از حقیقی یا حقوقی) شخص دیگری را نائب خود قرار می‌دهد. به عبارت دیگر، استنابه به معنای انتخاب یک نماینده برای انجام کاری است که شخص خود قادر به انجام آن نیست. در فقه نظامی، استنابه به کسی گفته می‌شود که بر او جهاد واجب عینی نیست و از طرف خود و با هزینه شخصی، نایب بگیرد و به جنگ بفرستد. در کل، تفاوت اصلی بین استنابه و وکالت در نوع نمایندگی است که در هر کدام از آن‌ها انجام می‌شود. در وکالت، وکیل به عنوان نماینده موکل در امور حقوقی عمل می‌کند، در حالی که در استنابه، شخصی برای انجام کاری که خود قادر به انجام آن نیست، نماینده می‌گیرد.
