مواد پارامغناطیس چه عناصری را شامل می شود؟
پارامغناطیس یک خاصیت مغناطیسی است که در برخی از مواد وجود دارد. در این خاصیت، ماده دارای پذیرفتاری مغناطیسی مثبت (اما کوچک) است و در نتیجه الکترون‌های جفت نشده باعث تشدید میدان مغناطیسی در محیط دور و اطراف می‌شوند. مواد پارامغناطیس شامل بیشتر عناصر شیمیایی و برخی از ترکیبات هستند. آنها تراوایی مغناطیسی نسبی بزرگتر یا مساوی با یک دارند و از همین رو توسط میدان مغناطیسی جذب می‌شوند.
در مقابل، مواد دیامغناطیس خصلت آهنربایی بصورت مخالف با آهنربای خارجی القا می‌شود و بنابراین توسط میدان مغناطیسی خارجی دفع می‌شوند، درحالیکه در مواد پارامغناطیس و فرومغناطیس خصلت آهنربایی بصورت موافق با آهنربای خارجی القا می‌شود و توسط میدان مغناطیسی خارجی جذب می‌شوند. بعد از حذف میدان م غناطیسی خارجی، مواد پارامغناطیس خصلت آهنربایی القا شده را از دست می‌دهند، درحالیکه مواد فرومغناطیس می‌توانند خصلت آهنربایی خود را حفظ کنند.
پارامغناطیسم در برخی از کاربردهای مهم مغناطیسی مورد استفاده قرار می‌گیرد، از جمله در تصویربرداری پزشکی، که در آن از مواد پارامغناطیس برای ایجاد تصاویر با کیفیت بالا از بافت‌های بدن استفاده می‌شود. همچنین، پارامغناطیسم در برخی از تحقیقات علمی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد، به عنوان مثال در بررسی خواص مغناطیسی مواد و تعیین ساختار مولکولی آنها.
مواد پارامغناطیس چه عناصری را شامل می شود؟
مواد پارامغناطیس شامل بیشتر عناصر شیمیایی و برخی از ترکیبات هستند. بعضی از فلزات قلیایی و یا برخی از فلزات واسطه مانند کروم، تیتانیوم، تنگستن و پلاتین نیز دارای خاصیت پارامغناطیس هستند. البته بیشتر عناصر شیمیایی دارای خاصیت پارامغناطیسی هستند. به عنوان مثال، کیلاتهای گادولینیوم که دارای الکترون غیر جفت هستند، باعث تشدید میدان مغناطیسی در محیط دور و اطراف می‌شوند و خاصیت پارامغناطیسی دارند. در کل، مواد پارامغناطیس شامل بیشتر عناصر شیمیایی و برخی از ترکیبات هستند که با اعمال میدان مغناطیسی، مغناطش پیدا کرده و با حذف میدان مغناطیسی مغناطش خود را بطور کامل از دست نمی‌دهند.
