معانی و تعاریف لغت Aloof به فارسی:
Aloof یک لغت انگلیسی است که به صورت فعل و صفت استفاده می‌شود. در فعل، معنی به دوری یا دوری کردن را می‌دهد و در صفت، به معنی بی‌تفاوت، بی‌اعتنا، دوری‌کننده یا دور باز هستیم. در فارسی، معادل لغت Aloof می‌تواند “بی‌اعتنا”، “بی‌طرف”، “بی‌تفاوت” و یا “دوری‌کننده” باشد.
تلفظ آنلاین لغت Aloof:
تلفظ لغت Aloof به صورت [uh-loof] می‌باشد.
کاربردها و نقش ها:
لغت Aloof در زبان انگلیسی به صورت گسترده‌ای استفاده می‌شود و در متون ادبی، گفتاری و رسمی نیز به کار می‌رود. این لغت می‌تواند در مواقع مختلفی مورد استفاده قرار بگیرد. برخی از کاربردهای اصلی آن عبارتند از:
1. توصیف رفتار و نگرش فرد: به عنوان صفت، Aloof برای توصیف یک فرد بی‌اعتنا، بی‌تفاوت و دور باز استفاده می‌شود. به طور مثال، “She is always aloof and never engages in conversations.”
2. توصیف رفتار و نگرش گروه: این لغت همچنین می‌تواند برای توصیف گروهی از افراد که دوری کرده‌اند و بی‌اعتنا به دیگران هستند، استفاده شود. به عنوان مثال، “The new students felt aloof and had difficulty fitting in with the rest of the class.”
3. بیان حالت احساسی: Aloof می‌تواند برای بیان حالت احساسی فرد استفاده شود. به طور مثال، “He kept himself aloof from the rest of the family after the argument.”
مترادف ها و متضادها:
بعضی از مترادف های لغت Aloof عبارتند از: detached, distant, remote, withdrawn. اما متضادهای آن شامل: friendly, sociable, approachable و engaged می‌شوند.
تاریخچه و ریشه شناسی:
لغت Aloof از واژه هلندی “loef” نشأت می‌گیرد که به معنی “جلوی کشتی” است. در قرن ۱۷، این لغت به زبان انگلیسی وارد شده و به معنی “دریا را ترک کردن” بود. در طول زمان، معنی لغت تغییر کرده و به معنی “دوری کردن” یا “بی‌اعتنا بودن” به کار می‌رود.
اولین مورد استفاده:
اولین بار این لغت در ادبیات انگلیسی در قرن ۱۷ میلادی ثبت شده است. اولین باری که به صورت چاپی در کتاب استفاده شده، در سال ۱۶۷۷ بود.
توضیحات گرامری:
در زبان انگلیسی، Aloof به صورت صفت و فعل استفاده می‌شود. به عنوان صفت، aloof یک صفت مشتق شده است و می‌تواند قبل از اسم قرار بگیرد. به عنوان فعل، از فعل Aloofing استفاده می‌شود که به معنی دوری کردن است.
