Cacophony یک واژه انگلیسی است که به شکل همزنگی نازوای صوتی تعبیر می‌شود. این واژه از دو کلمه یونانی cacophonia (کاکوفونیا) و kōphos (کوفوس) تشکیل شده است. کاکوفونیا به معنی صدای بد و ناخوشایند و کوفوس به معنی صدای خفیف و ناشنوا است.
از نظر تلفظ، کاکوفونی به صورت کاک-آفونی تلفظ می‌شود. در این تلفظ، صدای [k] به‌عنوان صدای ابتدایی و تلفظ صداهای [æ] و [ɔ] به‌عنوان صداهای واکه‌ای در آن وجود دارد.
کاکوفونی در زبان فارسی نیز به عنوان ترجمه این واژه مورد استفاده قرار می‌گیرد. این واژه به صورت یک فعل مصدری با پیشوند “بی” (بی‌کاکوفونی) و یا به صورت یک اسم مفعول “بی‌کاکوفونی” مورد استفاده قرار می‌گیرد.
کاکوفونی در زبان انگلیسی به عنوان یک اصطلاح ادبی استفاده می‌شود. در ادبیات، کاکوفونی به کارگیری صداهای ناخوشایند و ناهماهنگ در یک قطعه نوشتاری است. این اصطلاح معمولاً با هدف ایجاد تأثیر منفی بر خواننده یا شنونده مورد استفاده قرار می‌گیرد. از جمله مثال‌های ادبی کاکوفونی می‌توان به آثار ادبی شاعرانی مانند ت. اس. الیوت و ویرجینیا وولف اشاره کرد.
کاکوفونی در زبان صوتی و موسیقی نیز به کار می‌رود. در این مورد، کاکوفونی به کارگیری صداهای ناهماهنگ و مزخرف برای ایجاد تأثیر نامطلوب در مخاطب مورد استفاده قرار می‌گیرد. به عنوان مثال، در موسیقی، استفاده از صداهای بلند و ناهماهنگ می‌تواند کاکوفونی را ایجاد کند.
در زبان فارسی، کاکوفونی معادلی ندارد و بیشتر به صورت ترجمه به کار می‌رود. در برخی موارد، از اصطلاح “صداهای ناهماهنگ” برای توصیف کاکوفونی استفاده می‌شود.
در نتیجه، کاکوفونی به عنوان یک اصطلاح ادبی و هنری، در زبان انگلیسی و فارسی به کار می‌رود. این اصطلاح به کارگیری صداهای ناخوشایند و ناهماهنگ است که با هدف ایجاد تأثیر منفی بر خواننده یا شنونده استفاده می‌شود.
