Duplicity یک واژه انگلیسی است که به معنای دو رویی، دورویی، دوگانگی و تقلب می باشد. تلفظ این واژه به صورت /djuːˈplɪsɪti/ است.
این واژه در متون مختلف به کار می رود و کاربردهای متنوعی دارد. به عنوان مثال، در حوزه حقوق، duplicity به معنای تقلب در ارائه ادعاهای دوگانه توسط یک شخص به کار می رود. در حوزه روابط عمومی، این واژه به معنای دو رویی بودن یک شخص در ارتباط با دیگران و عدم صراحت در بیان نظرات و افکار به کار می رود.
مترادف های این واژه عبارتند از: deceit, deception, dishonesty, double-dealing, fraud, guile, hypocrisy, and trickery. متضاد های آن شامل: honesty, sincerity, and straightforwardness می باشند.
ریشه شناسی این واژه به دو کلمه لاتین “duplex” و “duplicare” بازمی گردد که به ترتیب به معنای دوگانه و تکثیر کردن هستند.
اولین مورد استفاده از این واژه در قرن ۱۵ میلادی ثبت شده است. در گرامر این واژه به عنوان یک اسم مفعول (gerund) به کار می رود. به عنوان مثال: “His duplicity in the negotiations was evident to all parties involved.” به معنای “دوگانگی او در مذاکرات برای تمامی طرف های درگیر قابل مشاهده بود.”
