Fair-weather friends یک اصطلاح انگلیسی است که به دوستانی گفته می‌شود که فقط در شرایط خوب و روزنامه‌ای با شما هستند و در مواقع سخت و ناگهانی از شما پشتیبانی نمی‌کنند. این اصطلاح از دو کلمه fair و weather تشکیل شده است. کلمه fair به معنای خوب و مطلوب است و کلمه weather به معنای هوا و شرایط جوی است. بنابراین، fair-weather friends به دوستانی اشاره دارد که فقط در شرایط خوب و مطلوب با شما هستند و در شرایط بد و ناگهانی از شما پشتیبانی نمی‌کنند.
تلفظ این اصطلاح به صورت فِر وِدر فِرِندز (fair-weather friends) است.
این اصطلاح در موارد مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد، مانند در مواردی که شخصی به دوستان خود اعتماد دارد ولی در مواقع سخت متوجه می‌شود که دوستانش واقعی نیستند. همچنین، این اصطلاح در مواردی که شخصی به دنبال پشتیبانی و کمک دوستانش در مواقع سخت است، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مترادف‌های این اصطلاح عبارتند از: superficial friends، fair-weather companions، fair-weather acquaintances، یا summer friends.
متضادهای این اصطلاح عبارتند از: true friends، loyal friends، dependable friends، یا steadfast friends.
ریشه شناسی این اصطلاح به دوره قدیم بازمی‌گردد. در قرن ۱۶، این اصطلاح در ادبیات انگلیسی به کار رفته بود. اولین مورد استفاده از این اصطلاح در کتاب “The Comedies of Terence” نوشته یوهانس سکوتوس بود که در سال ۱۵۸۶ منتشر شد.
در گرامر، این اصطلاح به عنوان یک اصطلاح ثابت شناخته می‌شود و به صورت جمع به کار می‌رود. به عنوان مثال: “I thought they were my friends, but they turned out to be fair-weather friends.” (من فکر می‌کردم آنها دوستان من هستند، اما به نظر می‌رسد دوستانی واقعی نیستند.)
