Flamboyant یک لغت انگلیسی است که به معنی شاداب، پرجنب و جوش، برازنده، شوخ طبع، پرشور، پرطراوت و پرشعله است. تلفظ این لغت به صورت فلمبویانت /flæmˈbɔɪənt/ می باشد.
کاربردهای این لغت در زبان انگلیسی بسیار گسترده است و در بسیاری از موارد برای توصیف شخصیت های پرجنب و جوش، پرشور و پرطراوت، پرشعله و شوخ طبع استفاده می شود. همچنین این لغت می تواند برای توصیف چیزی که بسیار جذاب و پرطراوت است، مانند یک لباس یا یک دکوراسیون، نیز به کار رود.
مترادف های این لغت عبارتند از: showy، ostentatious، ornate، flashy، gaudy، garish، و متضاد های آن شامل: plain، simple، modest، و understated می باشند.
ریشه شناسی این لغت به فرانسوی بازمی گردد که به معنی شعله ور، شعله برافروخته و پرشعله است. این لغت در قرن ۱۹ میلادی وارد زبان انگلیسی شده است.
اولین مورد استفاده از این لغت در ادبیات انگلیسی در سال ۱۸۳۶ میلادی در رمانی به نام “The Pickwick Papers” اثر چارلز دیکنز آمده است. در این رمان، این لغت برای توصیف یک شخصیت با شخصیتی پرجنب و جوش و پرشور به کار رفته است.
در گرامر، این لغت به عنوان صفت به کار می رود و می تواند قبل از یک اسم قرار بگیرد، به عنوان مثال: “a flamboyant personality” یا “a flamboyant dress”. همچنین، این لغت می تواند به عنوان صفت مقایسه ای نیز به کار رود، به عنوان مثال: “more flamboyant than his brother”.
